Τη δεκαετία του 1970, ανοιχτά των ακτών της πόλης Φορτ
Λόντερντεϊλ της Φλόριντας, ρίχτηκαν δύο εκατομμύρια ελαστικά στη θάλασσα,
ως μέρος ενός αποτυχημένου όπως αποδείχθηκε σχεδίου για τη δημιουργία ενός τεχνητού
κοραλλιογενούς υφάλου.
Για να παραμείνουν τα ελαστικά στο βυθό σε συγκεκριμένες
θέσεις και να μην παρασυρθούν από τα θαλάσσια ρεύματα, οι εμπνευστές του
σχεδίου τα έδεσαν μεταξύ τους με μεταλλικούς συνδέσμους και νάιλον σχοινί.
Τελικά, όχι μόνο ο ύφαλος δε δημιουργήθηκε, αλλά το αλάτι της
θάλασσας διάβρωσε το σχοινί και τις μεταλλικές συνδέσεις με αποτέλεσμα τα
ελαστικά να παρασυρθούν μακριά, από τα θαλάσσια
ρεύματα, τις τροπικές καταιγίδες και τους τυφώνες, προκαλώντας ζημιές σε φυσικούς κοραλλιογενείς υφάλους και
φτάνοντας ακόμα μέχρι τις ακτές της βόρειας Καρολίνας.
Από το 2001 διάφορες οργανώσεις έχουν αναλάβει τον καθαρισμό
του βυθού, ωστόσο παρά τις προσπάθειες 700.000 ελαστικά εξακολουθούν να
βρίσκονται διάσπαρτα στο βυθό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2007 στις προσπάθειες καθαρισμού του βυθού πήρε μέρος και ο στρατός των Η.Π.Α., ως μέρος της εκπαίδευσης των βατραχανθρώπων εξοικονομώντας για το κράτος σημαντικό ποσό χρημάτων.