ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

Το Paricutin είναι γνωστό ως το ηφαίστειο που σχηματίστηκε από το πουθενά μέσα σε ένα χωράφι με καλαμπόκι. Η έκρηξή του το 1943 έγινε αφορμή ώστε οι επιστήμονες να παρακολουθήσουν για πρώτη φορά ολόκληρο τον κύκλο της ζωής ενός ηφαιστείου από τη γέννησή του έως το θάνατό του (1943-1952). Γεωλόγοι από όλο τον κόσμο προσήλθαν για να μελετήσουν αυτό το πρωτοφανές γεγονός. Η γνώση που αποκτήθηκε από αυτήν την εμπειρία διευρύνει γενικότερα την κατανόηση της ηφαιστειακής δράσης, αλλά και ειδικότερα τη δημιουργία κώνων σκωριών.

Τρεις εβδομάδες πριν την έκρηξη του ηφαιστείου οι άνθρωποι κοντά στο χωρίο Paricutin άκουγαν μπουμπουνητά που έμοιαζαν με αστραπές, ωστόσο ήταν σε σύγχυση διότι ο ουρανός ήταν καθαρός χωρίς σύννεφα. Οι ήχοι αυτοί συνοδεύονταν από σεισμούς κοντά στο Paricutin. Στις 20 Φεβρουαρίου 1943 ένας χωρικός, ο Dionisio Pulido, και η γυναίκα του έκαιγαν θάμνους στο χωράφι τους, όταν ένοιωσαν τη γη να φουσκώνει και να ανοίγει μπροστά τους σχηματίζοντας μία σχισμή 2-2.5 m. Άκουσαν ένα σφυριχτό ήχο και από τη σχισμή είδαν να βγαίνει καπνός, ο οποίος μύριζε αηδιαστικά σαν κλούβια αυγά. Το αέριο αυτό ήταν υδρόθειο (H2S) και η σχισμή ήταν μία ατμίδα.

Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η σχισμή άρχισε μία στρομπόλια πυροκλαστική δράση και μέσα σε 24 ώρες είχε δημιουργηθεί ένας κώνος σκωριών ύψους 50 m. Μέσα σε μία εβδομάδα αυξήθηκε σε ύψος 100 m από τη συσσώρευση λιθαριών και βολίδων, ενώ πύρινη βροχή από λεπτότερη τέφρα έπεφτε στο διπλανό χωριό Paricutin. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα εντάθηκε το Μάρτιο σχηματίζοντας εκρηκτικές στήλες ύψους μερικών χιλιομέτρων. Δέκα μόλις εβδομάδες μετά την πρώτη σφοδρή του έκρηξη, ο κορυφή του Paricutin  είχε ξεπεράσει σε ύψος τα 300 μ., ενώ οι ατμοί και οι στάχτες του εκτοξεύονταν σε ύψος 4.000-5.000 μ. Σύμφωνα με υπολογισμούς, κατά τους πρώτους επτά μήνες της δραστηριότητας αυτού του ηφαιστείου, απελευθερώθηκαν από τα έγκατα της Γης περίπου 2 δισ. κ.μ. στάχτης, σκωρίας και λάβας.

Περιστασιακά, τα ηφαιστειακά επεισόδια ήταν Βουλκάνιου τύπου με μεγάλες εκρήξεις σαν κανονιές με σύντομα διαλείμματα ηρεμίας.

Στις 12 Ιουνίου 1943 ένα ρεύμα λάβας προχώρησε προς το χωριό Paricutin, του οποίου οι κάτοικοι άρχισαν να το εγκαταλείπουν. Το ίδιο συνέβη και με το χωριό San Juan Parangaricutiro μερικούς μήνες αργότερα. Μέχρι τον Αύγουστο του 1944 τα δύο χωριά καλύφθηκαν από λάβα και στάχτη.  Ό,τι απέμεινε από το San Juan ήταν δύο καμπαναριά που ξεπρόβαλαν πάνω από τα ρεύματα λάβας.

Η έκρηξη δεν είχε άμεσα θύματα, παρόλα αυτά τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν από κεραυνούς που προκλήθηκαν κατά τις πυροκλαστικές  εκρήξεις.

Το Paricutin  σταμάτησε την ηφαιστειακή του δραστηριότητα το 1952 φτάνοντας τα 424 μ. ύψος.

ΠΗΓΗ: http://www.geo.auth.gr/

 

Η εκκλησία του χωριού San Juan Parangaricutiro σκεπασμένη από λάβα.

Ο κώνος και ο κρατήρας του Paricutin.

Ο κώνος του Paricutin (κάτω δεξιά) και οι εκχύσεις λάβας που κάλυψαν τα χωριά Paricutin και San Juan Parangaricutiro.